يكشنبه ۲۱ شهریور ۹۵
ما آدما تو زندگیمون خیلی با عددها سرو کار داریم، ازصبح که بیدار میشیم چشمون دنبال اعداد مختلفه و در حال مقایسه اوناهستیم یا کم و زیادشون میکنیم یا ضرب و تقسیم اما اینا هیچ کدوم به بحث ربط نداره چیزی که متاسفانه این روزها زیاد شاهدش هستیم بها دادن بیش از اندازه به اعدادِ ؛از تعداد دنبال کننده های شبکه های اجتمایی تا تعداد کامنت ها یا لایک ها گرفته تا بازدید کننده ها یا دنبال کنندگان یه وبلاگ یا سایت یا حتی تعداد سکه های مجازیه یه بازی کامپیوتری یا موبایلی. قضیه بدتر میشه وقتی آدما همدیگه رو با این اعداد میسنجن و با هم مقایسه میکنن و مبنای احترام و توجه به دیگران رو کم یا زیاد بودن این اعداد میدونن مثل رقم حساب بانکی یا قیمت زمین و خونه اون شهر یامحله و خیلی چیزای دیگه. این جماعت همون کسایی هستن که در طفولیت سنگ بنای دوستی با بچه های هم سن و سالشون بزرگتر بودن عدد حک شده روی جعبه مدادرنگی طرفه، مثلن بین دونفر که مداد رنگی بیست و چهار رنگ و سی و شش رنگ دارن قطعن طفل دارای مداد رنگی سی و شش رنگ رو برای دوستی انتخاب میکنه، همین افراد بزرگتر که میشن روابط اجتماعی شون رو بر اساس رتبه کنکور دوستاشون تنظیم میکنن مثلن طرف دیگه جواب پیام های دوست چهار سالشو نمیده! چرا چون رتبه کنکورش دویست تا از اون کمتر شده و دوستشو از این به بعد مانع پیشرفت خودش میدونه به دلیل اینکه همیشه مامانش بهش میگفته با بچه تنبلا دوست نشی وگرنه تو هم تنبل میشی! البته این قشر از جامعه بسیار اندک هستند و تعدادشون این طوری که مشخصه به تعداد انگشت های دست هم نمیرسه خدارو شکر.
همه ی اینا مقدمه ای بود برای اینکه بگم دل به اعداد نبندیم...
شادوَرد__
