چهارشنبه ۱۰ آبان ۹۶
[بسم الله الرحمن الرحیم]
دلم میخواد بهترین باشم. من واسه شکست ساخته نشدم. اینو باور دارم. البته این طور فکر میکنم. شاید ظاهر قضیه کمی پیچیده باشه و سرگردون از کلاف سردرگمِ این شهر خاکستری باشم ولی هیچ وقت به خودم اجازه ندادم به بهترین بودن فکر نکنم. بعضی وقتا له شدم زیر آوارِ روزمرگی. ولی نذاشتم این سختیا سخت کنه قلبمو. ادامه دادم فقط. تا جایی که ذهنم توان داشت بُعد مثبت قضیه رو به خورد ثانیه هام دادم. نمی گم تغییر نکردم. نه. من هر لحظه در حال تغییرم. ولی نذاشتم این تغییرا منو دور کنه از اهدافم، از اسطوره هام، از تک تک حس های خوبی که میخوام بهشون برسم. نه. من زندگی میکنم که تو راه خودم زندگی کنم. درست همون طور که انتظارشو دارم. بهتر بگم. درست همون طور که "می خوام".
