. یاسون .
۱۷ دی ۲۰:۲۱
جالب بود :) بعضیا اما می گن شاید همین قلب هم مجازی باشه. یعنی تمام درک مون از عالم اطراف، یه جور خیاله. اینجوری به پستِ اخیرتون میرسیم باز ... بازم جالبه :))
پاسخ :
راجع به درک، خب، از نظر فیزیولوژیکی ما انسان ها خیلی از گیرنده ها رو نداریم، مثلا نمیتونم فرابنفش رو ببینیم ولی زنبور ها میتونن چون گیرنده شو دارن یا مثال های این چنینی، پس خیلی چیزا رو درک نمی کنیم، ولی میتونیم تصور کنیم، یا درواقع همون خیال، حتی چیزهایی که وجود ندارن، مثل یه آدم فضایی( البته تو نبودش تردید هست) یا فیلی که پرواز میکنه:دی
به نظر خودم هم جالبه:دی
. یاسون .
۱۸ دی ۱۲:۵۵
درسته. توی بررسیِ تجربی و ملموس، همین حرف رو میشه قبول کرد که خب بی راه هم نیست. اما اگر بخوایم اذیت کنیم، می گیم که همین گیرنده ها هم حاصل تخیلات ما هستند :)) البته فرضیه ش خیلی محدود و گنگه. اما باهاش خیلی چیزای دنیا رو میشه توجیه کرد. این که دنیا اصلاً چیز فیزیکالی توش موجود نیست. یعنی تمام همین چیزایی که باهاش سروکار داریم-حتی همین کیبوردی که داریم باهاش تایپ می کنیم- همه شون حاصل تخیلاتِ مشترک مون هستن پی:
پاسخ :
میشه گفت ماده، محدود کننده خیال ماست:|
:)
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.