يكشنبه ۵ آذر ۹۶
[بسم الله الرحمن الرحیم]
همین الان که میخوام در موردش بنویسم، تمام وجودم پر از احساس خاص مجذوب شدنه، میدونی بالاخره تونستم بعد از یه ماه تمومش کنم؛ اونم هر روز چهل دقیقه تو سرویس دانشگاه! با تموم شدنش حس یه فرمانده از جنگ برگشته رو دارم که یه سرزمین مبهم رو فتح کرده و حالا خاطرات این نبرد رو مرور میکنه.
اگه بخوام یه کوچولو توضیح بدم، حقیقتا نمیتونم، باید خوند، باید کامل خوند، نمیشه جوید و خلاصه کرد ولی خب به رسم معرفی، قسمتی از کتاب رو که اول بخش زویی اومده رو مینویسم:
حقایقی که به زودی خواهید خواند قاعدتا خودشان حرف هایشان را خواهند زد، ولی، فکر میکنم حتی اندکی مبتذل تر از آنچه معمول حقایق است. بنابراین، در مقام جبران، با همان نفرت جاودان و وسوسه گر شروع میکنیم: مقدمه ی رسمی نویسنده. مقدمه ای که من در ذهن دارم نه تنها بیشتر از آن که بتوانم خوابش را ببینم مفصل و جدی است، بلکه همچنین به شکل آزاردهنده ای شخصی است. اگر، از بخت خوش، درست از کار در بیاید، در عمل با یک گردش اجباری در موتورخانه ی کشتی قابل مقایسه خواهد بود، که خود من در نقش راهنما با یک لباس شنای یک تکه ی قدیمی یانتزن جلوتر از همه راه را به بقیه نشان می دهم.مستقیما برویم سراغ بدترین قسمت ماجرا. چیزی که قرار است بخوانید در واقع به هیچ وجه یک داستان کوتاه نیست، بلکه یک جور فیلم خانگی منثور است؛ و کسانی که آن را دیده اند مصرانه مرا به پرداختن به هر برنامه جدی برای پخش آن بر حذر داشته اند. این حق من و مایه ی شرمساری من است که فاش کنم گروه مخالفان تشکیل شده است از هر سه بازیگر آن، دو زن و یک مرد. ابتدا به سراغ...
-عکس از شادوَرد-
...سیگار وزنه تعادله، عزیز دلم؛ فقط وزنه تعادل. اگه سیگار نداشته باشه که دستش رو بهش بگیره، پاهاش روی زمین بند نمیشه. دیگه هیچ وقت زویی مون رو نمی بینیم...
فرانی و زویی- جروم دیوید سلینجر
