چهارشنبه ۱۹ مهر ۹۶
[ بسم الله الرحمن الرحیم]
یکی از اتفاقاتی که میتونه نظم روزمرگی هات رو عوض کنه باعث بشه بدونی هنوز زنده ای و داری نفس میکشی اینه که یهویی پرت شی تو یه محل جدید و یا مجبور بشی یک سری کارهای جدید رو تو روزت انجام بدی و در حال کسب تجربه باشی و سعی کنی خودت رو وفق بدی. سختی کار ففط شروع چرخه س، همین که یه دور تا آخرش بری و دوباره شنبه بشه، همه چیز برات تکراریه، روزهای هفته ات میگذره و دوباره شنبه میشه، این طوری میشه که بازهم غرق روزمرگی میشیم که فقط شکلش عوض شده ولی برای ما فرقی تو اصل قضیه نمیکنه، چندتا از کارهایی که درطول روز انجام میدیم انتخاب خودمون بوده؟ کدوم کار ها رو صرفا برای خودمون انجام میدیم؟ یا فقط داریم خودمون رو گول میزنیم که شغل یا رشته مون رو دوست داریم؟ یا اصلا به کار های روزانه مون فکر نمیکنیم و فقط می خواهیم بگذره. کدومش؟ از خودم میپرسم. زیر این آسمون خاکستری دنبال چی می گردم که تمام دوست داشتنی هام تبدیل به رویاهام شده و جایی بین نفس هایی که هر لحظه منو به به آخر نزدیک میکنه، نداره.
+بیشتر بیندیشیم:)
